W przeszłości pracownicy Urzędu Substance Abuse i Mental Health Services Administration w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono badania na temat związku między aktywnością zawodową a ryzykiem depresji. A także przygotował listę najbardziej depresyjnych zawodów.
Według badania, w którym wzięło udział około sześćdziesięciu tysięcy ludzi, większość ludzi cierpi z powodu depresji, opiekunów dla osób starszych i chorych, a także opiekunki i guwernantki, którzy muszą mieć oko na dzieci.
Drugie miejsce w tej liście są firmy cateringowe - Barmani, kucharze i kelnerzy. To zrozumiałe - w takich miejscach ludzie przychodzą się zrelaksować i odciążenie negatywności. A wymienione pracownicy mogą być bardzo przydatne dla tego podejścia.
Zawarcie listę przedstawicieli wolnych zawodów intelektualnej - sektorze zdrowia powiększonej twórczych kierunkach: naukowców, inżynierów, architektów (ostatni depresji spowodowanej strachem nie ma czasu, aby być zrealizowane).
Po prostu nie może ignorować faktu, że w amerykańskiej liście "depresją" zawody często się politycy, aktorzy, osobowości telewizyjne, które w zasadzie nie dziwi - bo zawsze musi być w centrum uwagi, a szczególnie aktywne dziennikarze po prostu nie zostawić ich prywatności sam.
Jeśli paraleli z Rosją, to było w większości zawodu są takie same, z tym, że na szczycie listy będzie drobnych urzędników (biurowych paszport, ubezpieczenie społeczne), którzy muszą pracować z kolejki i powtarzać w kółko to samo.
A to tylko osoby publiczne w "liście rosyjskiej" nie może się tam dostać. Powód jest prosty - mamy wolność słowa, to jest, nie trzeba stale monitorować to, ze strachu przed sporów i rozwiązywania problemów przemocy fizycznej (codziennie rzeczą dla niektórych polityków). W Rosji jest to mniej regulowany, zatem więcej swobody. Więcej swobody - mniej depresji.
Ale jest zasadnicza różnica między "depresji" w różnych krajach - wszędzie na depresję są traktowane, w Rosji - nie. Oczywiście, nie każdy szuka komfortu na dnie naczynia, a także psycholog przechodzi każda. Główną część woli dzielić się swoją "smutek" z przyjaciółmi. A dla Europy i Ameryki nie jest wstyd prosić o pomoc psychologa.