Wszystkie kryzysy wieku przed kryzysem starszych obejmują postępujące zmiany w życiu fizycznym i psychicznym. Kryzys starszych oznacza przejście do okresu straty zamiast zysków. Dlatego, że jest tak negatywnie postrzegane nawet ucha, ponieważ każdy oczekuje ten okres swojego życia, bez zniecierpliwienia i chciałby przesunąć w miarę możliwości, w jaki sposób w późniejszym terminie.
Użytkowników, które pasują do "Rubikon" podzielone są na trzy główne psycholem.
1. Optymiści. - "Nie, nie jestem stary! Wciąż mogę pracować i jego radość, a dzieci korzystają! Wciąż nie mogę kochać! »
2. realistami. "No cóż, życie toczy się, że jest czas na podsumowanie. Wiele rodzin nie ma, nie jestem popytu. Ale ja, mądre życiowe doświadczenie, patrzeć na niedoskonałości świata i mogę powiedzieć, młode pokolenie, czego nie może zrozumieć. "
3. pesymiści. "Wszystko - życie minęło. Był czas, byłem silny, kochający i kochany, świat był w moich rękach, a teraz nie żyje. I umarł. "
Osoby w podeszłym wieku człowiek staje się filozofem. Zmusił ich stać, aby nie stać się zrzęda, zrywać gniew na każdego, kto jest młodszy. Zdrowie mniej. Coraz mniej wokół rodziny i przyjaciół. A najsmutniejsze - nadzieje i plany dalszego długiego i pełnego życia nie więcej. Śmierć jest tak prawdziwe, że aby myśleć o to po prostu się do tego przyzwyczaić. Jak mógłbym nie być w filozofa położenia.
I znowu, jak kiedyś nastolatka, starszy człowiek stara się znaleźć sens życia. Znów dręczony chęć zmiany świata na lepsze. Teraz, nie dla siebie. Dla dzieci, wnuków - dla ludzkości!
To błogosławieństwo, jeśli starzenie odbywa się w działalności twórczej. Tak, stary człowiek jest ograniczony fizycznie. On nie może wykonywać proste prace mechaniczne, czasem nawet służyć siebie. Ale to może być jednak przydatne do jego domu, społeczności, dając innym swoje doświadczenia i wiedzę mędrca lat.
Ten aktywny starość będzie przetrwać ten najtrudniejszy etap życia i chronić ludzi przed degradacją, szaleństwa i niszczenia osobowości. Blisko tylko pomóc.