Ludzie, którzy jako dzieci nie otrzymują odpowiedniego wsparcia od rodziców, często skompleksowane rosnąć, bo nie wiedzą, jak radzić sobie ze swoimi problemami. Jeżeli rodzice nie interesują się problemami dziecka, dzieci zostają wycofane, a następnie nawiązać z nimi staje się bardzo trudne. Stres dzieci - problem, który zazwyczaj jest pomijane.
Im młodsze dziecko, tym bardziej, że potrzebuje opieki i miłości rodziców. Dzieci w wieku przedszkolnym i narażonym na stres, nie mniej niż starsze dzieci. Dzieci są o wiele trudniejsze, bo po prostu nie wiem, jak radzić sobie ze stresem. Każdy problemem dla nich - prawdziwa tragedia. Najczęstsze przyczyny stresu dla dzieci w tym wieku: przedszkole, oddzielenia od rodziców na kilka godzin, narodziny brata lub siostry, nowych zasad postępowania i obcych w przedszkolu.
Jeśli zauważysz, że twoje dziecko stało się znacznie bardziej prawdopodobne, aby płakać, kapryśna, jego zmniejszenie ruchliwości, były koszmary - że opracowane wyraźne oznaki stresu. Jak radzić sobie ze stresem dla dzieci? Porozmawiaj z dzieckiem. Dowiedzieć się, co się obawia. Sami zawsze zachować spokój. W żadnym przypadku nie krzycz na dziecko, nawet jeśli on zachowuje się źle - rzucił furia, krzycząc i kapryśna. Dziecko musi czuć swoją miłość i wsparcie zawsze, to pomoże mu uporać się ze stresem i rosną osobę spokojną i zrównoważoną.
Dzieci w wieku szkolnym od pierwotnego 6 do 12 lat doświadczeń na wszystkich innych obciążeń. Zaczynają chodzić do szkoły, a jest to poważne interakcje społeczne. Domy z nich wymagają dobre stopnie w szkole, a nauczyciele kolegów dyktują zasady, a jeśli są bracia i siostry, to podkreśla, powstają również z tego powodu. Również w tym wieku rozpoczyna się okres przejściowy i nastoletnie problemy.
Jeśli widzisz, że dziecko stało gorszy sen, niegrzeczny, oszukuje, zachowuje się agresywnie, przestaje rosnąć, i jakby specjalnie zachowuje się jak dziecko, są szanse, że jest w stresie, starając się jakoś przystosować się do sytuacji. Jak pomóc dziecku? Po pierwsze, zawsze otwarte. Nie karcić lub potępić dziecko, zachęcać swoją wiarygodność ręką, dyskutować z dziecka jego problem. Delikatnie wsuń go do tego, że miał więcej dorosłych, a teraz problem rozwiąże się, ale nie naciskać, daj nam znać, że zawsze może liczyć na pomoc. Nigdy nie porównać go z rówieśnikami, mówiąc, że był gorszy niż oni, nie poniżają dziecko i nie pamiętam jego błędy.